بررسی تغییرات هیستولوژیک و رادیوگرافیک تأثیر لیزر کم توان بر روند التیام سلول های pdl دندان های نا بالغ دچار اوالژن: مطالعه حیوانی

اوالژن یک آسیب پیچیده دندانی است که پالپ، pdl و استخوان آلوئول را درگیر می کند. بهترین درمان در این صدمات جایگذاری بلافاصله دندان در ساکت می باشد که البته در اکثر موارد امکان پذیر نیست. بنابراین نوع ماده انتقال دهنده دندان ، اهمیت بسزایی در پروگنوز این دندانها خواهد داشت. متاسفانه در خیلی از موارد از محیط های نگهداری غیر فیریولوژیک از قبیل : آب یا بزاق استفاده میگردد و یا دندان در محیط خشک نگهداری می شود که در همه این موارد احتمال از بین رفتن سلولهای pdl وجود دارد، درحالیکه وجود سلول های زنده پریودنتال لیگامان نقش اساسی در پروگنوز درمان این دندانها دارد. از طرفی مطالعات نشان داده اند که لیزرهای کم توان، به دلیل دارا بودن اثرات تسکینی، ضد التهابی، تحریک بیولوژیکی و افزایش جریان خون ناشی از گشادی عروق، می توانند روند التیام را تسریع نماید. بر این اساس هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر کاربرد لیزر کم توان دیود قبل از جایگذاری مجدد دندان در ساکت ، بر روند التیام pdl، در موارد استفاده از محیط های غیر فیزیولوژیک شامل بزاق، آب و محیط خشک می باشد. روش کار در این مطالعه تعداد 44 دندان انسیزور دائمی نابالغ فک بالا و پایین، از 8 سگ 7-5 ماهه مذکر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه پروتکل معمول درمان (20 دندان) و گروه لیزر + پروتکل معمول درمان (24 دندان) قرار گرفتند. سپس دندانها در هر گروه به طور تصادفی در یکی از زیر گروه های زیر (هر زیر گروه 4 دندان) واقع شدند: جایگذاری فوری (پس از 4 دقیقه)، آب (30 دقیقه)، بزاق(30 دقیقه)، محیط خشک (45 دقیقه)، محیط خشک (65 دقیقه)، البته در گروه لیزر دو زیر گروه 45 دقیقه ای وجود داشت که تابش لیزر در یکی فقط به دندان و در دیگری به دندان و ساکت صورت گرفت. ارزیابی رادیوگرافیک در فواصل 30 و 60 روزه انجام شد. پس از 60 روز حیوانات به روش وایتال پرفیوژن قربانی شدند و دندان ها از نظر هیستولوژیک و هیستومورفومتریک نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج با آزمون های آماری دقیق فیشر، تی مستقل و کروسکال والیس آنالیز شدند. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها نتایج حاکی از آن بود که در تمام گروه ها تحلیل آماسی و/یا سطحی مشاهده گردید و تفاوت آماری بین دو گروه لیزر و پروتکل معمول درمان از نظر متغیرهای هیستولوژیک، هیستومورفومتریک و رادیوگرافیک وجود نداشت. نتیجه گیری تحت شرایط مورد مطالعه، درمان سطح ریشه و/یا ساکت دندان avulsed با لیزر به همراه پروتکل درمانی معمول قبل از جایگذاری آن در ساکت تأثیری در بهبود روند التیام پریودنتال لیگامان ندارد.